Πωλ Σεζάν (Paul Cezanne) 1839-1906
Είχε καθοριστική συμβολή στην μετάβαση από τον Ιμπρεσιονισμό στον Κυβισμό. Θεωρείται ο πατέρας της Μοντέρνας τέχνης.
Έχει την φιλοσοφία του στην τέχνη. Ξεκινάει με δυο στοιχεία : την Κλασική τέχνη και τον Ιμπρεσιονισμό. (κάπου συμφωνεί, κάπου διαφωνεί και με τα δυο). Λέει πως θέλει να ξαναζωγραφίσει τον Πουσέν από φυσικού. Ο Σεζάν υποστηρίζει ότι η τέχνη της μίμησης – αναπαράστασης, ενώ αναφέρεται στην πραγματικότητα, ενέχει το στοιχείο της ερμηνείας, που διαφοροποιεί κάποια πράγματα. Θέλει να δώσει στην τέχνη του διάσταση διαχρονική, αιώνια, μνημειακή, φτιάχνοντας έργα με εξαιρετική σύνθεση, αρμονία, ισορροπία, τελειότητα.
Μελετώντας την τέχνη του παρελθόντος, όπου οι καλλιτέχνες εργάζονταν στο εργαστήριο και όχι στη φύση, (Νικόλα Πουσέν 1638 «Et in Arcadia ego») παρατηρεί ότι θυσιάζεται το χρώμα, υποκύπτει στην ερμηνεία και θυσιάζεται έτσι κάτι από την πραγματικότητα, ενώ η πραγματικότητα είναι το ζητούμενο.
(Ραφαήλ 1509 «Η Σχολή των Αθηνών») (σύγκριση) Υπάρχει χώρος τρισδιάστατος, προοπτική – αυτό είναι τέχνασμα, δεν βλέπουμε αυτό που απεικονίζεται με απόλυτη προοπτική, γιατί η όρασή μας είναι τρισδιάστατη – στη φύση δεν λειτουργούμε με το ίδιο προοπτικό σύστημα (γραμμική προοπτική), άρα κάνουμε μια σύμβαση για να παράγουμε τον χώρο, ή σύμβαση με το φως (Ρενουάρ 1876 «Χορός στο Μουλέν ντε λα Γκαλέτ») (σύγκριση)
Ο Σεζάν διατυπώνει τον χώρο διαφορετικά.
Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις Ιμπρεσιονιστών καλλιτεχνών, ανήκει σε μια πλούσια οικογένεια, πέρασε μια μικρή περίοδο φτώχιας αλλά την ξεπέρασε γρήγορα κληρονομώντας τον πατέρα του που πέθανε. Ήταν χαρακτήρας δύσκολος, με εμμονή στη ζωγραφική (σαν τον Βαν Γκογκ).
Ο Σεζάν πιστεύει στην απελευθέρωση της τέχνης από συμβάσεις και στη δύναμη και ένταση του χρώματος. Δεν θέλει σκούρες σκιές, πιστεύει ότι οι καλλιτέχνες θυσιάζουν το βάθος και τον όγκο στη φύση. Υπάρχει παροδική τέχνη, χωρίς σταθερότητα, που «δεν μπορεί να σταθεί σε ένα μουσείο». Η τέχνη των Ιμπρεσιονιστών δεν έχει καθαρή δομή, τάξη, αρμονία, δύναμη, σταθερότητα, είναι πέρα από τον χρόνο και προκαλεί σύγχυση. Η προσήλωσή τους στις επιπτώσεις του φωτός δημιουργεί κίνηση και σύγχυση. Η πράξη της ζωγραφικής είναι πράξη μίμησης.
Ο Σεζάν θέλει να χρησιμοποιήσει τη δύναμη του Ιμπρεσιονισμού, προσδίδοντας της ένα στοιχείο αιωνιότητας, όχι κάτι φευγαλέο, εξελίσσοντας έτσι την τέχνη.
Έχει την φιλοσοφία του στην τέχνη. Ξεκινάει με δυο στοιχεία : την Κλασική τέχνη και τον Ιμπρεσιονισμό. (κάπου συμφωνεί, κάπου διαφωνεί και με τα δυο). Λέει πως θέλει να ξαναζωγραφίσει τον Πουσέν από φυσικού. Ο Σεζάν υποστηρίζει ότι η τέχνη της μίμησης – αναπαράστασης, ενώ αναφέρεται στην πραγματικότητα, ενέχει το στοιχείο της ερμηνείας, που διαφοροποιεί κάποια πράγματα. Θέλει να δώσει στην τέχνη του διάσταση διαχρονική, αιώνια, μνημειακή, φτιάχνοντας έργα με εξαιρετική σύνθεση, αρμονία, ισορροπία, τελειότητα.
Μελετώντας την τέχνη του παρελθόντος, όπου οι καλλιτέχνες εργάζονταν στο εργαστήριο και όχι στη φύση, (Νικόλα Πουσέν 1638 «Et in Arcadia ego») παρατηρεί ότι θυσιάζεται το χρώμα, υποκύπτει στην ερμηνεία και θυσιάζεται έτσι κάτι από την πραγματικότητα, ενώ η πραγματικότητα είναι το ζητούμενο.
(Ραφαήλ 1509 «Η Σχολή των Αθηνών») (σύγκριση) Υπάρχει χώρος τρισδιάστατος, προοπτική – αυτό είναι τέχνασμα, δεν βλέπουμε αυτό που απεικονίζεται με απόλυτη προοπτική, γιατί η όρασή μας είναι τρισδιάστατη – στη φύση δεν λειτουργούμε με το ίδιο προοπτικό σύστημα (γραμμική προοπτική), άρα κάνουμε μια σύμβαση για να παράγουμε τον χώρο, ή σύμβαση με το φως (Ρενουάρ 1876 «Χορός στο Μουλέν ντε λα Γκαλέτ») (σύγκριση)
Ο Σεζάν διατυπώνει τον χώρο διαφορετικά.
Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις Ιμπρεσιονιστών καλλιτεχνών, ανήκει σε μια πλούσια οικογένεια, πέρασε μια μικρή περίοδο φτώχιας αλλά την ξεπέρασε γρήγορα κληρονομώντας τον πατέρα του που πέθανε. Ήταν χαρακτήρας δύσκολος, με εμμονή στη ζωγραφική (σαν τον Βαν Γκογκ).
Ο Σεζάν πιστεύει στην απελευθέρωση της τέχνης από συμβάσεις και στη δύναμη και ένταση του χρώματος. Δεν θέλει σκούρες σκιές, πιστεύει ότι οι καλλιτέχνες θυσιάζουν το βάθος και τον όγκο στη φύση. Υπάρχει παροδική τέχνη, χωρίς σταθερότητα, που «δεν μπορεί να σταθεί σε ένα μουσείο». Η τέχνη των Ιμπρεσιονιστών δεν έχει καθαρή δομή, τάξη, αρμονία, δύναμη, σταθερότητα, είναι πέρα από τον χρόνο και προκαλεί σύγχυση. Η προσήλωσή τους στις επιπτώσεις του φωτός δημιουργεί κίνηση και σύγχυση. Η πράξη της ζωγραφικής είναι πράξη μίμησης.
Ο Σεζάν θέλει να χρησιμοποιήσει τη δύναμη του Ιμπρεσιονισμού, προσδίδοντας της ένα στοιχείο αιωνιότητας, όχι κάτι φευγαλέο, εξελίσσοντας έτσι την τέχνη.
Το έργο του (κάνε κλικ εδώ)
Βίνσεντ Βαν Γκογκ (Vincent W. Van Gogh) 1853-1890
Οι Σερά, Σεζάν, Βαν Γκογκ, και Γκογκέν είναι 4 βασικά πρόσωπα που η τέχνη τους (Μετα - ιμπρεσιονισμός), δίνει εφόδια στο Μοντερνισμό. Ο Βαν Γκογκ ήταν αγαπητός στο κοινό, γύρω του κτίζεται ο μύθος του τραγικού καλλιτέχνη και σηματοδοτεί τεράστια κατεύθυνση για τους επόμενους. Γεννήθηκε στην Ολλανδία. Ήρθε στο Παρίσι και αποτραβήχτηκε σε ατομική προσπάθεια, χαρακτηριστική της τάσης της εποχής. Ήταν γιος ιερέα και δεν ξεκίνησε επαγγελματικά με τη ζωγραφική. Εργάστηκε σε οίκο όπου γινόταν εμπόριο έργων τέχνης, μαζί με τον αδελφό του Τεό. Με τον αδελφό του διατηρούσε αλληλογραφία η οποία διασώθηκε, δίνοντας στοιχεία για τον Βαν Γκογκ και την προσωπικότητά του. Έπειτα τον απέλυσαν, στράφηκε στη θρησκεία, έγινε ιεροκήρυκας.
Ταυτίστηκε με τους φτωχούς, διώχτηκε για φανατισμό. Σαν προσωπικότητα χαρακτηρίστηκε απροσάρμοστος και εκκεντρικός. Στράφηκε στη ζωγραφική, ήταν σχεδόν αυτοδίδακτος. Ήταν πολύ παραγωγικός καλλιτέχνης. Σε 10 χρόνια δημιούργησε 800 πίνακες, αλλά τα αριστουργήματά του έγιναν μέσα σε 3 χρόνια. Στο τέλος αυτοκτόνησε.
Αυτό που σημαδεύει τον Βαν Γκογκ, είναι η αποτύπωση της ζωής των φτωχών. Η ιδέα που επέλεξε να υπηρετήσει είναι ο Θρησκευτικός σοσιαλισμός. Έχει επιρροές από καλλιτέχνες του Ρεαλισμού.
Στη Γαλλία ψάχνει να βρει αγάπη προς τον άνθρωπο, έχοντας ψυχή ανθρωπιστή καλλιτέχνη, και ύπαρξη ιδεολογίας, αλλά δεν τα βρήκε…
Ψάχνει μεγάλες ιδέες που συνδέονται με τον άνθρωπο, αλλά καταλήγει στο ότι οι ιμπρεσιονιστές «δεν είναι άνθρωποι»… και δεν υπάρχει ιδεολογία, παρά μόνο κενό. Αντικατοπτρίζει τη κρίση μιας ολόκληρης εποχής. Για τον ιμπρεσιονισμό πιστεύει ότι είναι χαριτωμένος και ανάλαφρος, χωρίς ουσία και προσπερνάει τον άνθρωπο. Αναπτύσσει μια ιδεολογία για την τέχνη και δεν ενδιαφέρεται να λύσει τα προβλήματα της ζωγραφικής όπως ο Σεζάν. Για τον Πουαντιγισμό πιστεύει ότι έχει μια αυστηρή αντικειμενικότητα.
Ο Βαν Γκογκ ζει βαθύτατα μόνος, δέχτηκε απόρριψη από δυο γυναίκες που ερωτεύτηκε, δεν παντρεύτηκε ποτέ και ήταν μια τραγικά μοναχική φιγούρα. Αναζήτησε και προσπάθησε να φτιάξει μια «ομάδα», να ενώσει τους καλλιτέχνες και να μοιραστεί τα ιδανικά του… όμως έμεινε τραγικά μόνος. Χρησιμοποιεί το χρώμα για να εκφράσει τις εντυπώσεις του, στην ουσία τα συναισθήματά του. Από σκούρα χρώματα, έχουμε έκρηξη χρωμάτων, σχετική επιρροή από Πουαντιγισμό, συνθήκες φωτός και χρωματικές εντυπώσεις. (μπλε ουρανός και κίτρινο από τα φώτα δίνουν ένταση). Έχει χρωματικές αντιθέσεις, καθαρά χρώματα – το χρώμα γίνεται η «γλώσσα» του Βαν Γκογκ.
Έχει επιρροές από τον Χοκουσάι (1831)- τον ενίσχυε οικονομικά η αδελφή του κι εκείνος αγόραζε Ιαπωνικά χαρακτικά. Οι επιρροές είναι : η δύναμη της γραμμής, γραμμικά αραβουργήματα, οι επίπεδες χρωματικές επιφάνειες χωρίς φωτοσκιάσεις, η μη ύπαρξη όγκου, βάθους, προοπτικής, παρά μόνο επιπεδότητα, η συμβολική και αλληγορική διάσταση της γραμμής (λυρική και συμβολική διάσταση) και ο διακοσμητικός χαρακτήρας.
Ταυτίστηκε με τους φτωχούς, διώχτηκε για φανατισμό. Σαν προσωπικότητα χαρακτηρίστηκε απροσάρμοστος και εκκεντρικός. Στράφηκε στη ζωγραφική, ήταν σχεδόν αυτοδίδακτος. Ήταν πολύ παραγωγικός καλλιτέχνης. Σε 10 χρόνια δημιούργησε 800 πίνακες, αλλά τα αριστουργήματά του έγιναν μέσα σε 3 χρόνια. Στο τέλος αυτοκτόνησε.
Αυτό που σημαδεύει τον Βαν Γκογκ, είναι η αποτύπωση της ζωής των φτωχών. Η ιδέα που επέλεξε να υπηρετήσει είναι ο Θρησκευτικός σοσιαλισμός. Έχει επιρροές από καλλιτέχνες του Ρεαλισμού.
Στη Γαλλία ψάχνει να βρει αγάπη προς τον άνθρωπο, έχοντας ψυχή ανθρωπιστή καλλιτέχνη, και ύπαρξη ιδεολογίας, αλλά δεν τα βρήκε…
Ψάχνει μεγάλες ιδέες που συνδέονται με τον άνθρωπο, αλλά καταλήγει στο ότι οι ιμπρεσιονιστές «δεν είναι άνθρωποι»… και δεν υπάρχει ιδεολογία, παρά μόνο κενό. Αντικατοπτρίζει τη κρίση μιας ολόκληρης εποχής. Για τον ιμπρεσιονισμό πιστεύει ότι είναι χαριτωμένος και ανάλαφρος, χωρίς ουσία και προσπερνάει τον άνθρωπο. Αναπτύσσει μια ιδεολογία για την τέχνη και δεν ενδιαφέρεται να λύσει τα προβλήματα της ζωγραφικής όπως ο Σεζάν. Για τον Πουαντιγισμό πιστεύει ότι έχει μια αυστηρή αντικειμενικότητα.
Ο Βαν Γκογκ ζει βαθύτατα μόνος, δέχτηκε απόρριψη από δυο γυναίκες που ερωτεύτηκε, δεν παντρεύτηκε ποτέ και ήταν μια τραγικά μοναχική φιγούρα. Αναζήτησε και προσπάθησε να φτιάξει μια «ομάδα», να ενώσει τους καλλιτέχνες και να μοιραστεί τα ιδανικά του… όμως έμεινε τραγικά μόνος. Χρησιμοποιεί το χρώμα για να εκφράσει τις εντυπώσεις του, στην ουσία τα συναισθήματά του. Από σκούρα χρώματα, έχουμε έκρηξη χρωμάτων, σχετική επιρροή από Πουαντιγισμό, συνθήκες φωτός και χρωματικές εντυπώσεις. (μπλε ουρανός και κίτρινο από τα φώτα δίνουν ένταση). Έχει χρωματικές αντιθέσεις, καθαρά χρώματα – το χρώμα γίνεται η «γλώσσα» του Βαν Γκογκ.
Έχει επιρροές από τον Χοκουσάι (1831)- τον ενίσχυε οικονομικά η αδελφή του κι εκείνος αγόραζε Ιαπωνικά χαρακτικά. Οι επιρροές είναι : η δύναμη της γραμμής, γραμμικά αραβουργήματα, οι επίπεδες χρωματικές επιφάνειες χωρίς φωτοσκιάσεις, η μη ύπαρξη όγκου, βάθους, προοπτικής, παρά μόνο επιπεδότητα, η συμβολική και αλληγορική διάσταση της γραμμής (λυρική και συμβολική διάσταση) και ο διακοσμητικός χαρακτήρας.
Το έργο του (κάνε κλικ εδώ)
Πωλ Γκογκέν (Paul Gauguin) 1848 - 1903
Σεζάν και Βαν
Γκογκ απομονώθηκαν. Το ίδιο και ο Γκογκέν.
Πρωτεργάτης της φυγής,καθορίζει την μοντέρνα
τέχνη και την φιλοσοφία της τέχνης.
Δεν ξεκίνησε με τη ζωγραφική. Η μητέρα
του ήταν από το Περού και ο Γκογκέν έζησε
τα παιδικά του χρόνια εκεί. Αυτοαποκαλείται
«βάρβαρος» και ταξιδεύει πολύ, σαν
ανήσυχη προσωπικότητα που ήταν. Η φυγή
οριστικοποιείται στο έργο του. Δούλεψε
σε χρηματιστηριακή εταιρία μετά το γάμο
του. Όταν έχασε τη δουλειά του το 1882,
ασχολήθηκε περισσότερο με την τέχνη.
Ταξίδεψε στον Παναμά, γενικά έζησε
περιπετειώδη ζωή. ΄Εμεινε
μαζί με τον Βαν Γκογκ στη Βρετάνη και
την Arles, επαρχιακή περιοχή της Γαλλίας.