ΙΜΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟΣ
Σημαντικός, γιατί είναι η αρχή του Μοντερνισμού στην τέχνη – εγκατάλειψη παλαιών προτύπων – επιρροές και για τα κινήματα που θα ακολουθήσουν.
1860 – 1880 στη Γαλλία, κλιμακώνεται με τον Μονέ.
1860 – 1880 στη Γαλλία, κλιμακώνεται με τον Μονέ.
Εντουάρ Μανέ (Edward Manet) 1832-1893
Τζέημς Μακ Νηλ Ουίσλερ (James McNeill Whistler) 1834-1903
ΙΑΠΩΝΙΣΜΟΣ
Έγχρωμα χαρακτικά Ιαπωνίας (με επιρροές από Κίνα)
Η Δυτική τέχνη , για να αποφύγει τις μέχρι τώρα συμβάσεις, χρειαζόταν «κάτι» από την Ανατολή.
Η Δυτική τέχνη , για να αποφύγει τις μέχρι τώρα συμβάσεις, χρειαζόταν «κάτι» από την Ανατολή.
Χόκουσάϊ (Hokusai) 1760-1849
Το μεγάλο κύμα της Κανακάουα (36 όψεις του βουνού Φούτζι) 1831
Τα χαρακτικά αυτού του τύπου είναι διαδεδομένα στην Ιαπωνία και τώρα κυκλοφορούν και κατακλύζουν την Ευρώπη.
Οι Ιμπρεσιονιστές επηρεάζονται από βασικούς αισθητικούς κανόνες της Ανατολής.
Το βουνό δεν πρωταγωνιστεί, έχει μικρό μέγεθος και είναι στο βάθος. Το θέμα λοιπόν είναι πίσω.
Η οπτική ότι το θέμα πρέπει να είναι το κυρίως κομμάτι του έργου αλλάζει. Η απεικόνιση των ανθρώπων και η αίσθηση του χώρου είναι «περίεργη».
Οι Ιμπρεσιονιστές επηρεάζονται από βασικούς αισθητικούς κανόνες της Ανατολής.
Το βουνό δεν πρωταγωνιστεί, έχει μικρό μέγεθος και είναι στο βάθος. Το θέμα λοιπόν είναι πίσω.
Η οπτική ότι το θέμα πρέπει να είναι το κυρίως κομμάτι του έργου αλλάζει. Η απεικόνιση των ανθρώπων και η αίσθηση του χώρου είναι «περίεργη».
Χιροσίτζε (Hiroshige) 1797-1858
Έντγκαρ Ντεγκά (Edgar Degas) 1834-1917
Πιέρ Ογκύστ Ρενουάρ (Pierre August Renoir) 1841-1919
Το γεύμα των βαρκάρηδων (1881)
Γυμνά πορτρέτα, ομάδες ανθρώπων με χαλαρή αίσθηση. Ο χώρος υποδηλώνεται, δεν υπάρχει, οι μορφές μικραίνουν προς το βάθος, υπάρχει αίσθηση ατελείωτου, η εξοχική τοποθεσία υποδηλώνεται, υπάρχει έντονη διαγώνιος που τα ισορροπεί όλα. Ο Ρενουάρ στο τέλος απαρνιέται τον Ιμπρεσιονισμό, αλλάζει την παλέτα του και στα τελευταία έργα του έχει ποιητικό και λυρικό στοιχείο μέσα από γυμνά με μυθολογικές προεκτάσεις.
Άλφρεντ Σίσλεϋ (Alfred Sisley) 1839-1899
Η πλημμύρα στο Πον Μαρλύ (1876)
Είναι σειρά έργων με πλημμύρες. Η προσοχή εστιάζεται στον άδειο χώρο (ουρανό, νερό, αντανακλάσεις). Το σπίτι είναι στην άκρη, παρόλο που είναι έντονη φόρμα. Παρατηρούμε τις μεταβολές του ουρανού και τι συμβαίνει στις αντανακλάσεις στο νερό. Το τοπίο έχει διαφορετική οπτική. Υπάρχει αποτύπωση παροδικών συνθηκών. Η εξισορρόπηση έρχεται με την ευρηματική τοποθέτηση του στύλου απέναντι από το σπίτι.
Καμίλ Πισαρό (Camille Pissaro) 1830-1903
Bulevard des Italiens - Πρωί με ήλιο (1897)
Μελέτη φωτός σε διαφορετικές ώρες της μέρας, γι’ αυτό και προσδιορίζει (πρωί με ήλιο ή συννεφιά κλπ). Σειρά έργων με οπτική από πάνω, μας δείχνει τι βλέπει – την εντύπωση που έχει από το γκρίζο της πόλης, όπως φωτίζεται τη συγκεκριμένη ώρα. Χρώματα, αστικό τοπίο, αίσθηση κίνησης του κόσμου. Ο κόσμος είναι σκουρόχρωμες κηλίδες, δεν είναι σχεδιασμένος σωστά, είναι σαν μια θολή φωτογραφία (λόγω της κίνησης), άποψη ενός θολού κόσμου.